Boys will be boys

’s Avonds is het zover. Er is een stevig, groot pakket bezorgd. Dit moet de plasmasnijder wel zijn. De spanning stijgt. Het lijkt wel Sinterklaasavond. Jeroen pakt voorzichtig het pakket vast, snijdt het plastic los en opent de doos. Een rood apparaatje komt er uit, deze wordt op tafel gezet. Het ruikt naar plastic, er ligt een metertje naast.
Jeroen is blij. Heel blij! Hij stalt alles uit en kan niet wachten tot hij de plasmasnijder komend weekend kan gebruiken.

Na het uitpakken van de plasmasnijder, blijkt er nog een pakketje te staan. Ook hier wordt Jeroen blij van. Aangezien het hele proces van het staal branden wel wat heeft van lassen en gezien de hete vlam, moet er een goede laskap komen. Eentje die als een helmpje op je hoofd blijft zitten. Jeroen maakt het pakje open en kijkt tevreden. Ik ruim wat boodschappen op en zie ineens Jeroen zitten met de laskap op zijn hoofd. Ik kijk eens goed en lach inwendig….boys will be boys….ik geloof dat het kind in Jeroen de allerstoerste laskap heeft besteld. We zullen kijken in hoeverre het zaterdag allemaal gaat lukken.

We hebben ’s ochtends al vroeg de havenmeester gesproken, hij haalt met de tractor straks de roef er af, zodra we de boel er hebben afgebrand. Op de vele filmpjes van YouTube die we gezien hebben, leek dat ontzettend makkelijk te gaan.
Na een hoop geklooi met stroomkabels en luchttoevoer, hebben we de plasmasnijder zover dat hij voor ons wil werken. Nou ja, vooral voor Jeroen. Die zet vol trots zijn nieuwe laskap op en begint. En warempel….de vlam snijdt door het staal heen alsof het zachte boter is. Af en toe is er een grote vonkenregen te zien, maar vaker is er slechts een klein vlammetje te zien, die dwars door het staal brandt. Ook ik heb kort gespeeld met de plasmasnijder, maar al snel wordt bevestigd wat we allemaal al weten…ik ben echt geen klusser. Dus zodra Jeroen even pauze gehad heeft, neemt hij het weer over.

De roef is er relatief snel af en nog voor het middageten kan de havenmeester de roef er af halen. Ook dit gaat niet zonder slag of stoot. Hoewel  het staal nagenoeg op alle plekken is doorgesneden, lijkt de gehele roef te hangen aan her en der een centimetertje staal dat nog vastzit aan het boeisel. En blijkbaar is dat genoeg voor de roef om er nog niet af te willen. Nadat echt overal alles van elkaar afgebrand is, ontstaat een volgend probleempje. De roef zit klem door de mastvoet. Gelukkig hebben we hulp van Willem (die helemaal uit Hoorn is gekomen) en Jeroen (onze buurman uit de haven). Na veel wrikken, verplaatsen en meedenken trekt de tractor langzaam de roef van de boot. En ineens hebben we een totaal andere boot, vooral als je in de kuip staat, lijkt de boot groter en stoerder. Hoewel de hele boot een puinhoop is en we nog bergen werk moeten verzetten, is er vooral euforie en trots…..we zien nu waarvoor we het gedaan hebben!