Zoals een paar blogs eerder te lezen was, hebben we het beslag van de mast gehaald en hebben we de gehele mast goed bekeken en gezocht naar slechte plekken. Wat een opluchting, de mast zag er goed uit!
Vol goede moed ben ik samen met mijn vader op een zaterdag naar Lauwersoog gereden. Onze missie dit keer: de mast kaal schuren en voorzien van een eerste laag beits.
Het eerste gedeelte van de missie verliep aardig vlekkeloos. De nieuw gekochte driehoeksschrapers deden, met de nodige mankracht, hun werk goed. Een paar uur later was er dan ook resultaat: een kale mast!
Tijdens het schrapen kwamen we wel een plek tegen, halverwege de mast, die niet goed was. Deze plek was zo`n 50 cm lang en 2 cm breed. De aanwezige timmerman in Lauwersoog stelde mij gerust: "Ik plak daar een dezer dagen wel even een nieuwe strook hout voor je in." De beits moest dus maar even wachten. Ondertussen ben ik thuis begonnen met het maken van het beslag, Dit klusje lukte aardig en na een paar avonden lassen, slijpen en nog eens lassen, lag het nieuwe beslag klaar om gepast te worden.
Na een aantal dagen werd ik op de hoogte gesteld van minder goede berichten. De strook halverwege de mast was niet zo`n probleem. Echter onder in de mast zat een rotte plek van wel tien cm diep en over een lengte van minstens een halve meter. In de rotte plek was het zo nat dat je er bijna een speelgoedbootje in kon laten drijven. Als klap op de vuurpijl was het ook nog ernstig verschimmeld. De conclusie: einde mast. De mast is dusdanig verzwakt dat alle lappogingen van korte duur zouden zijn en de timmerman zei heel wijs: "Ik repareer deze mast niet, de kans dat hij afknapt is en blijft te groot." De echte vakman herken je aan oog voor kwaliteit in plaats van alleen oog voor een nieuwe klus!
Dit is natuurlijk een behoorlijke tegenslag, want een nieuwe mast hadden we de komende jaren nog niet begroot. En nu moeten we ineens gaan nadenken over een andere mast. En dan nog belangrijker, wat voor mast willen we dan weer?
Die keuze was vrij snel gemaakt, als de mast dan toch vervangen moet worden, dan ook maar zo origineel mogelijk. Dit betekent dat de mastkoker van het dek geslepen moet worden en de zeer zware, dikwandige pijp onder het dek vandaan moet. Een bijkomend voordeel is dat we de verstaging in het gevolg kunnen weglaten.
De mastkoker zat vastgeplakt op de oude geklonken dekdoorvoer. Tussen de mastkoker en het oude mastspoor op het vlak was een 15 cm dikke paal geplaatst om er zorg voor te dragen dat het dek niet naar beneden kon zakken. Nadat de mastkoker bovendeks rondom was los geslepen zat deze nog muurvast aan de stalen paal aan de onderzijde van de koker. De paal moest dus onderdeks worden door geslepen.
Dit slijpen ging een stuk moeizamer dan verwacht, want de paal was dikwandig, het staal was mr liefst 10mm dik... Na lang slijpen kwam hij los en kon het hele zaakje overboord. Het oude mastgat was na wat slijpwerk weer zoals vanouds en klaar om gemeten te worden voor een nieuwe mast.
Reactie plaatsen
Reacties
goede stap naar authentieke mastdoorvoer!
De Spar is toch 87 jaar oud... en ze verkopen daar bierrrr maar dat is een klein detail