Even anders dan anders, een blog met vooral foto's van allerlei zelfgemaakte kleine klusjes die niet in een blog terecht zijn gekomen.

De boot is zo goed als klaar, de mast is klaar en de zwaarden zijn klaar. De zwaarden hebben Sarah en ik met zijn tweeën aan de boot gehangen. De steiger waar we bij ons in de haven kunnen tanken is dusdanig laag dat het een ideale plek is om de zwaarden aan de boot te hangen. Een fluitje van een cent!

De mast lag, of eigenlijk hing hij al een tijdje klaar in een boerenschuur. Hij is daar nadat hij 'af' was opgehangen aan het plafond om te wachten op het moment dat hij naar Lauwersoog vervoerd zou worden om daar verder klaar gemaakt te worden. Nu eindelijk was het moment daar. Hij mocht naar beneden. Nu was dit voor mij best wel weer een 'spannend' moment want ik heb al het beslag zelf gemaakt en tussendoor niet kunnen passen. Ik stond dus te popelen om te kijken of het allemaal goed zou komen. 

Nu het houtwerk klaar is, is het nu tijd om de jol weer te voorzien van een paar lagen lak en bottomcoat. We beginnen met de onderzijde, dus moet boot de schuur uit en op zijn kop op de schragen gelegd worden (leuk detail, dit zijn nog schragen van Hanneke die zij op haar kamer thuis bij haar ouders had). 

Het oude helmhout heeft te lijden gehad van de tand des tijds. Er zaten twee slechte plekken in. Omdat dit een zeer mooi helmhout is met een prachtig ingesneden zwaan willen we deze zeker niet 'weggooien'. De zwaan stond symbool voor de familie Zwaan, van wie de ST5 tot 1983 is geweest.

De vissers op de Staveren 5 hadden uiteraard een prachtig schip. Een knus vooronder met houten bankjes, her en der misschien een zak met zeilen, netten of misschien wel een stromatrasje. Comfort was iets wat er niet was. Wij vinden origineel uiteraard heel erg mooi, maar we zijn wel een beetje luxepoppetjes. Onze banken en bedden moeten dus worden voorzien van kussens en matrassen. We hebben er over nagedacht om ook de zitkussen en matrassen zelf te gaan maken maar bij ons in het dorp zit een zeer geschikte zaak die dit soort klussen dagelijks doet en veel service en kwaliteit levert voor een schappelijke, goede prijs! (www.jmtbaflo.nl).

De nieuwe zwaarden moeten vanzelfsprekend ook worden voorzien van beslag. Wij hebben gekozen voor nieuw beslag. We moeten dan maken: nieuwe zandlopers, oogbouten en plaatjes voor op de koppen van de zwaarden. De nieuwe zandloper wordt gemaakt van een zogenaamd stalen halfrond dat in het model van het zwaard wordt gebracht.  De zogenaamde oogbouten moeten gemaakt worden. Dit zijn bouten met een oog eraan die door de kop van het zwaard gaan. De ogen haken dan op een oog wat aan de boot bevestigd zit. Op de plek waar de oogbouten door het zwaard gaan moet het hout van het zwaard worden beschermd tegen het invreten van de bout op het hout. Hiervoor worden er vier vierkante plaatjes met daarin in het midden een gat gemonteerd aan weerszijden van het zwaard.

Na het verwijderen van de bovenste gang aan de rechterkant en een zacht stuk in de steven zijn we verder gaan zoek naar slechte plekken. We hebben aan de boven kant de volgende plekken gevonden:

Bij een oud scheepje hoort ook wel een oude bijboot. We hebben in de afgelopen jaren verscheidene bijbootjes gehad, waarvan de laatste rubberboot het beste beviel. Ze zijn goed te tillen, geven veel stabiliteit en met een motortje komen ze ook best vooruit. Echter is roeien wel echt een ramp in die dingen. 

Afgelopen herfst ben ik begonnen met het opknappen van de zwaarden. Ik was al een aardig eindje op weg toen bleek dat er geen redden meer aan was. 

Op een typisch Nederlandse dag, met soms een buitje en daartussen wat ruimte voor de zon, was het eindelijk zover. De Staveren 5 zou te water gaan. De havenmeester stond gereed met de trekker om de boot te verplaatsen richting de kraan. Persoonlijk vind ik een tewaterlating elke toch weer wat spannend, helemaal 

Langs de zijden van kuip moeten punten komen waar je lijnen, schoten en gewoon touw moet kunnen beleggen / ophangen. Hiervoor heb ik twee dikke planken gekocht, geschuurd, kanten afgerond en in de lijnoliebeits gezet. In de schuur aan de gang gegaan om de bevestiging te gaan maken. De planken zullen met hoekijzers aan de boot worden gemonteerd. 

Het lijkt misschien wel een beetje alsof ik, Jeroen, het meeste werk verricht aan de ST5. Als we het hebben over de daadwerkelijke klussen dan is dat ook zo. Bijna elke vrije dag wordt doorgebracht op Lauwersoog, of in de schuur en vele avonden worden er gevuld met het zoeken naar informatie, onderdelen en het praten over klussen. Sommige mensen vragen wel mij wel eens of ik überhaupt een normale baan heb. En ja die heb ik... Hoe krijg je het dan voor elkaar dat je zoveel kunt tijd kunt spenderen aan de boot? Nou vrij simpel.. Heel veel 'wil', maar vooral een zeer goede partner!  Hanneke zorgt er namelijk voor dat ik weg kan. Zij neemt het huishouden dan op zich, de zorg voor onze drie kinderen en niet te vergeten hond Dirk. Zij doet dan de boodschappen, zorgt voor het eten en regelt alles wat er in en rondom het huis moet gebeuren. En soms ziet zij dan nog een beetje tijd waarin ze ook nog een klus voor de ST5 kan doen zoals het maken van de gordijntjes en het resultaat mag er zijn!

Als je als stalen schip volledig casco verzekert wil zijn, verlangen de verzekeringsmaatschappijen een onafhankelijk inspectierapport van het vlak. Het vlak moet natuurlijk wel voldoende dikte hebben. Zo'n rapport is niet gratis, dus wilde ik de kans op 'afkeur' zo klein mogelijk maken. Daarom heb ik eerst zelf gemeten met een ultrasoonmeter. Het nadeel van deze meter is dat het staal perfect glad moet zijn. In eventuele 'putjes' kun je dus niet meten. In de oude 'hoosgoot' (de plek waar vroeger het regenwater e.d. uit de boot werd gehoosd) waren een paar dikkere putten zichtbaar. De meter gaf geen helder beeld dus stapten we over op de 'ouderwetse' methode; boren!

Om vanuit de kuip naar het voordek te komen moet je ruim 1,50m omhoog. Dat is ook voor de grote mensen onder ons een stap die je niet eventjes neemt. Daar moet dus een oplossing voor komen. De originele opstapjes (zie rode pijl in foto), simpele stalen vlakjes, zijn niet meer aanwezig en zouden ook niet toereikend zijn, de kuipvloer is immers flink lager komen te liggen dan toen de bun er nog in zat. Aan stuurboordzijde zat ook zo'n opstapje. Deze kunnen we sowieso niet gaan gebruiken omdat daar de kist komt te staan voor de koelbox. Via deze kist zou je eventueel het voordek wel op kunnen komen.

De motor stond, toen de ST5 nog een kajuitschouw was, in een stalen kist. Deze stalen kist was rondom de motor gebouwd met aan de achterzijde een vrij grote opening waar de keerkoppeling en de schroefas naar buiten ging. Nadat de kajuit eraf was, moesten we die constructie ook veranderen. Dit omdat het niet goed meer paste in het nieuwe 'plaatje' en omdat de motor moeilijk te onderhouden was doordat hij best was ingebouwd. De oude stalen motorkist moest dus het veld ruimen...de haakse slijper erin!

Vroeger werden de vallen en schoten belegd op houten klampen. of misschien wel beter bekend als kikkers. Deze zijn in de handel uiteraard verkrijgbaar, wel moderner vormgegeven en eigenlijk niets lijkend op welke er vroeger gebruikt werden op de visserscheepjes. Op de ST5 zijn nog een paar 'originele' klampen aanwezig. Deze zijn in het achterste gedeelte van de kuip aanwezig. Aangezien onze kuip nu aardig groter is geworden in vergelijking met afgelopen zomer hebben we ook meer klampen nodig. 

Nu het gehele interieur is geverfd en is afgewerkt kan er begonnen worden met het inrichten van het interieur. De komende tijd zijn dat vooral de 'vaste' zaken, te denken valt aan de kachel, lampjes en usb poorten. 

In de kerstvakantie waren we twee weken vrij. In deze dagen is de verbouwing in volle gang doorgegaan met als resultaat dat zondag 5 januari de vloer in het vooronder voor de derde maal geschilderd is, waarmee het houtwerk in het vooronder zo goed als af is. Her en der nog een klein klusje zoals een klemmend deurtje gangbaar maken, maar dat mag geen naam hebben. 

Toen afgelopen zomer de kajuit van de boot was en de eerste regen viel, kwamen wij tot de ontdekking dat er regenwater in de kuip terecht kwam. Dat was natuurlijk niet zo verwonderlijk, gezien er geen dak meer boven zat. Wel kwam er een probleempje aan het licht..... Het vlak, dat al jaren onttrokken was aan het zicht, werd in de de vissersjaren van de ST5 met regelmaat voorzien van een verse laag koolteer om de tand des tijds enigszins te kunnen doorstaan. Nadat de kajuit erop kwam is er gestopt met het jaarlijks teren van het vlak. Wel werd het vlak met regelmaat voorzien van een laagje lijnolie. Je raadt het al... Het vlak was vettig en olieachtig en dat werd gelijk duidelijk toen de eerste plassen op het vlak stonden. Prachtige oliekringen werden zichtbaar. En ja, dat water moet er natuurlijk wel uit, dus dat zal overboord gepompt gaan worden, inclusief die prachtige olievlekken. Die olievlekken vinden dat prachtig, want zodra je ze vrijlaat in het grote water gaan ze groeien en worden ze reusachtig. Nu vinden wij dat best mooi, maar in de huidige tijd is het niet meer verantwoord om restjes lijnolie overboord te pompen, dus er moest wat aan gedaan worden...Maar wat?

Nadat al het houtwerk klaar was, kon er begonnen worden met schuren, heel veel schuren... Alle gepropte gaatjes, al het hout, alle deurtjes, alle 'gaten', rondingen en hoekjes en niet te vergeten het hele plafond. Dus eigenlijk het gehele interieur.

Hoewel er rondom de verbouwing genoeg momenten zijn die gevuld zijn met  frustratie, zijn er ook gouden momenten, die ons vullen met trots!Eentje hiervan willen we graag met jullie delen! Gijs heeft een talent voor tekenen, waar hij volgens ons te weinig mee doet. Maar voor Jeroens verjaardag pakte hij vol enthousiasme zijn tekenspullen en heeft hij een logo ontworpen van de ST 5. Gijs is aan de slag gegaan met foto’s, overtrekpapier en ouderwets carbonpapier. Het resultaat mag er wezen! Op de computer heeft hij de lijnen van het ontwerp, samen met Jeroen, nog wat strakker gemaakt. We presenteren het logo hier met buitengewoon veel trots!Het eerste t-shirt is in proefdruk en als het logo op het shirt mooi genoeg is, is het eerste exemplaar uiteraard voor Gijs.

Accessoires? Nu al? Jaa!! Toen we de Staveren 5 kochten had ik al snel het idee om hem terug te brengen naar hoe hij op dit moment is. Echter was de familie het hier toch nog niet echt mee eens. Ze hadden enkele bezwaren zoals minder comfort, geen echte 'keuken' meer, geen stahoogte meer binnen en niet te vergeten het toilet...  

Een hakblok op een boot hoor ik mensen zonder bootjeskennis al roepen. Ja, alleen wel een ander soort hakblok dan dat je in de keuken gebruikt. Het gaat hier om een hakblok waarmee je de grootschoot aantrekt en hem op belegt, of op zijn Gronings, op vastknupt. Het is een vrij groot houten, dubbelschijfs katrol. 

Omdat het toch wel steeds wat frisser wordt om te werken in het vooronder moest het vooronder nu toch wel afsluitbaar kunnen worden. Dus heb ik een deurtje gemaakt, voorzien van donkere lijnoliebeits en geplaatst. 

Nadat de definitieve vormen klaar zijn, kan begonnen worden met het afwerken. Afwerken is altijd leuk, maar ook spannend werk. Komt het totaalplaatje eruit te zien zoals ik het plaatje in mijn hoofd heb? Er wordt namelijk niet vanaf een tekening gewerkt... We gaan het zeer snel zien. 

Zoals in een eerder blog beschreven willen we de rugleuningen scheef maken. Zo verhogen we het zitcomfort en kunnen we de ruimte achter de leuning effectiever gebruiken. Dus het onderste deel van de 'rechte' wand is er uitgezaagd en voorzien van een nieuwe schuine rugleuning. In het bovenste deel zijn drie deurtjes gemaakt zodat de kast erachter weer bereikbaar is. 

Nu de vloer, plafond, kooibeschot en de wand tegen het hoofdschot is voorzien van betimmering is het nu tijd om te starten met het maken van kasten en banken in het 'leef' gedeelte. Het is de bedoeling dat er aan weerszijden kasten komen tegen de zijkanten en daarvoor banken. Als eerste uitgemeten hoe diep en hoog de kasten moeten worden. Dan is het tijd om het frame te maken. Gelijktijdig moet ook het frame van de bank worden gemaakt omdat het uiteindelijk 1 geheel moet worden. Een korte uitleg over de foto's:

De originele vloer werd ontzettend krakkemikkig, doordat er overal latjes, schroeven en stukken uitgezaagd waren. Ik zakte er op een gegeven moment steeds door. Het gevolg hiervan was dat ik constant erg pijnlijke knieën had en al het gereedschap zoals de stofzuiger, de lamp en andere benodigdheden steeds omvallen vanwege de instabiele vloer en je constant erg op moest passen waar je wel of niet kon gaan staan / zitten. Mede om die reden zijn we ietwat eerder begonnen met het maken van de vloer. Ook de 'achterwand' tegen het hoofdschot is nu voorzien van hout. De foto's spreken verder voor zich!

Nu de wanden en het plafond er in het kooigedeelte in zitten, is het tijd om de bodem van het bed te gaan maken. Helemaal voorin (voeteneind) is de bedbodem dichtgemaakt met houten vloerplanken. De reden hiervoor is dat daaronder de stalen huid zit. De huid van onze schouw is vooral lekker vettig, dus alle stof die uit het matras komt hoopt zich daar dan lekker op en kan daar nooit weer vandaan. In het middenstuk komt een soort lattenbodem. Dit gebeurt op het laatst omdat het hele vooronder nog wel afgewerkt en geverfd moet worden en een lattenbodem dan gigantisch in de weg zit.

Nadat de mast prachtig in vorm is gemaakt door Arnold was hij klaar om te worden voorzien van een beschermend middel. Omdat wij eigenlijk alleen maar slechte ervaringen hebben met blanke lak in de buitenlucht, hebben we ervoor gekozen om de mast te gaan behandelen met een lijnolie product. Hij zal worden behandeld met lijnoliebeits (Koopmans Ecoleum). Deze lijnoliebeits kleurt, maar laat de prachtige houtnerf wel zien. We (Sarah en ik) brengen de lijnolie ruim op en laten dat eerst een dikke dag drogen. Een dag later wrijven we de overtollige olie eraf en kan de mast verder drogen. De top van de mast wordt antraciet (tegen het zwart aan, op de foto lijkt het heel erg grijs..).

Nu de wanden er (voor het kooibeschot) in zitten is het tijd voor het plafond. Het plafond zal, net zoals het originele, plafond gemaakt worden van een normale veer in groef plank, dus zonder kraaltje. Overigens wordt al het houtwerk geschroefd. Overal waar het in het zicht zit worden de schroeven verdiept aangebracht en later met een zogenaamde prop afgepropt. Hierdoor worden de schroeven eigenlijk zo goed als onzichtbaar weggewerkt. In het plafond zelf komen geen lampjes of spotjes. We zullen de kooi gaan verlichten middels klassiek ogende lampjes aan het hoofdeinde van het bed. De bedrading wordt netjes weggewerkt achter het hout. Want ondanks dat het allemaal een beetje klassiek moet zijn, heeft het thuisfront heel duidelijk uitgesproken dat er voldoende oplaadpunten voor de telefoons en iPad moeten komen. Aan deze eis zullen we gehoor moeten geven ;-).

Zoals in het vorige blog te lezen was, heeft Gijs meegeholpen met plaatsen van de wanden. De dag erna is Hanneke mee geweest. Om de planken te buigen en dan onder spanning vast te zetten aan de panlatten is in je eentje niet te doen. Gelukkig schoot het ook samen met Hanneke goed op en zitten de meest gebogen planken erin. De planken moeten zowel rond als getordeerd gemonteerd worden. Dit kost een hoop schaaf en zaag werk en daardoor ben je er flink wat uren aan kwijt. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan het monteren van deze planken. 

Arnold is druk bezig met schaven van de mast. Het is ongelooflijk wat een prachtig hout er tevoorschijn komt. Het is zeer waarschijnlijk lariks aan de kleur en structuur te zien. Zo goed als knoestvrij en ongelooflijk hard, geen rare dwarrels of andere onvolkomenheden. Stukken eruit beitelen gaat moeilijk, splinters komen eraf in plaats van lange stukken. De foto's spreken voor zich!

Helaas hebben we in het najaar onze mast moeten afkeuren. Aangezien de mast vervangen moest worden, hebben we besloten dat we meteen gingen voor een doorgestoken mast. De mastkoker hebben we van het dek af geslepen en de originele doorvoer van het dek is opgemeten. Een rechthoekig gat van 24 cm breed en 28 cm lang. Dat dit gat in de lengte richting dus iets groter is dan in de breedte wijst erop dat de mast vroeger dus zgn 'trimbaar' was. Hij kon enigszins voor of achterover geplaatst worden. Kijkend naar het, tevens originele, mastspoor op het vlak heeft de mast van de ST 5 standaard ietwat achterover gestaan. 

Aan de ST5 hangen ook zwaarden, twee om precies te zijn. Een links en een rechts....De meeste zwaarden zijn gemaakt van eiken of een andere soort hardhout. Die van de ST5 zijn gemaakt van Amerikaans grenen. Mensen die zeggen dat grenen niet duurzaam genoeg is zouden eens een kijkje moeten komen nemen. De zwaarden zijn van ongeveer 1965 (misschien nog wel ouder) en zijn nog in een redelijk tot goede staat. Ze hebben in ieder geval een verse laag (lijn)olie nodig. Twee jaar geleden hadden we ze al kaal gehaald en opnieuw voorzien van een flink aantal lagen blanke lak. Het resultaat, zoals altijd met blanke lak, was na een paar maanden bedroevend. Blazen, dof en bij elke beschadiging liet de lak los. Toegegeven, we zijn niet zuinig op de zwaarden, zijn niet bang voor een kras of een beuk en we gebruiken geen speciale condooms die je op sommige bootjes overal omheen ziet zitten. 

Zoals in een vorig bericht te lezen was, is het vooronder nu voorzien van isolatie en staat het frame van het kooibeschot erin. We zijn nu langzaam verder gegaan met bekleden van de wanden van het 'slaapgedeelte' oftewel de kooi. De kooi wordt een zeer riant groot bed, niet zozeer omdat wij (Hanneke en ik) zo graag een groot bed willen, maar meer om er voor te zorgen dat er slaapplaats komt voor vijf personen. De grote 'kooi' wordt geschikt gemaakt (eventueel met kleine verwijderbare tussenschotten) voor drie personen. De afmetingen zijn dan ook 2,50m breed en 2,15m lang. Uiteraard loopt hij wel enigszins taps toe, maar bij het voeteneind meten we dan nog steeds 1,40 breedte. De wanden van de kooi willen we graag bekleden met planken om die later te gaan verven. De achterwanden in de het eerste gedeelte van het vooronder bekleden we met multiplex, je gaat dit nooit weer zien omdat dit de achterkant van de kastjes worden. Dit hoeft gelukkig dus niet allemaal netjes en strak ;-)

Nadat alles geïsoleerd is, werd het tijd om te beginnen aan het leukere en mooie werk. Het inmeten en starten met het plaatsen van het kooibeschot. We zijn hiervoor een aantal keer samen op de boot geweest, om te passen en te meten. Vele discussies volgden. Wel of geen toilet, waar komt de kastruimte, waar plaatsen we de bedden. Soms is het moeilijk om te denken in mogelijkheden, soms is het lastig om technisch te denken en niet alleen aan wat je graag wil. Uiteindelijk komen we samen, terwijl we op de oude, originele planken zitten in het vooronder, tot een besluit: we houden het simpel en functioneel. Zoals laatst een andere schipper tegen ons zei: "Als je kiest voor een visserman, moet je consessies doen!"  En eindelijk kan dan toch het werk aan het vooronder beginnen!

Het vooronder is inmiddels dus helemaal leeg. Er komt puntgaaf ijzerwerk onder de betimmering vandaan, geen roest, geen putten niks. Alleen een dun laagje opgedroogde lijnolie. Opvallend is hoe donker het nu lijkt nu alle wanden zwart zijn. Wat nog meer gelijk opvalt is dat, ondanks het slechte weer, er soms toch een zonnetje achter de wolken vandaan komt. Dit zonnetje voel je binnen gelijk, het warmt snel op. Snel opwarmen betekent dus ook snel afkoelen.. Dit is  iets wat je eigenlijk niet wilt in een interieur / vooronder. Je krijgt gedoe met condens in de koudere maanden en vooral met zeer hete momenten in de warmere maanden. We gaan dus isoleren. Dit doen we op eigenlijk de meest voorkomende wijze bij oudere boten, piepschuim tussen de spanten en daaroverheen de panlatten. Het geheel wordt schroef- en spijkerloos gemonteerd, dat wil zeggen dat alle panlatten vastgeslagen worden door ze klem te slaan tussen de spanten. Een paar resten piepschuim van de vorige 'eigenaar' laten we zitten, piepschuim is niet aan leeftijd onderhevig. 

De kuip is nu voor zover klaar dat alleen nog de motorkist (deksel) afgemaakt moet worden, het vlak moet nog gebikt en geverfd en de lenspompen moeten nog worden geïnstalleerd. Dus wat mij betreft konden we verder met het vooronder.. Het vooronder was ingericht om te slapen met vijf personen en je kon er als je moest naar het toilet. Uiteraard willen we dit ook weer enigszins terug naar origineel, al was het alleen al omdat we er nu eigenlijk niet kunnen zitten. Dus alles moet eruit! 

De kogel is door de kuip! We hebben besloten hoe we kuip willen hebben. We moesten kiezen tussen een diepe (niet origineel) of een veel minder diepe (wel origineel) kuip. Vroeger toen de bun nog in de boot zat, lag de vloer van de kuip op de bun (de laningen). Dit betekende dat de houten vloerdelen op zo'n 40 cm vanaf het vlak lagen. Hierdoor is de kuip op zijn diepste deel zo'n 130cm diep. Bij ons is de bun niet meer in gebruik en is daardoor ook niet meer aanwezig. Wij kunnen hierdoor de vloerdelen op de spanten leggen, waardoor de kuip zo`n 30 cm dieper zal worden dan origineel. Dit brengt enige voordelen met zich mee, namelijk: meer beschutting, als er een kleed / tent over de giek ligt is er stahoogte onder de giek en je hebt geen diepe instap als je het vooronder in wilt. 

Na al het sloop- en slijpwerk was er nog een klus die gedaan moest worden voordat we weer konden beginnen met opbouwen. Pneumatisch bikken van de binnenzijde van de kuip, hoofdschot en vlak. De binnenzijde van de kuip is, voordat de betimmering was geplaatst, in een dunne laag loodmenie over de 'oude' lijnolie gespoten. Vanwege de mooie en authentieke uitstraling van lijnolie op geklonken ijzer, willen wij de kuip ook weer gaan behandelen met lijnolie. Het klinkwerk komt dan prachtig tot zijn recht. Oftewel, de loodmenie moest eraf. Iedereen die ervaring heeft met een pneumatische naaldhamer weet dat een dikke laag (oude) verf makkelijker weg te bikken is dan een dunne laag. Dit was ook hier het geval. De kuip afbikken heeft 7 uur non stop bikken gekost om kaal te maken!! Het hoofdschot was voorzien van een paar dikke lagen oude verf en gaf zich over na een klein uurtje bikken. Totaal 8 uur non stop bikken. 

Dit keer een blog zonder foto's....een keer wat anders Wat gebeurt er nu zoal? Vanaf het vorige blog is er best veel gedaan, alleen is dit allemaal werk waar je maar weinig resultaat van ziet. Toch alles even voor jullie op een rijtje.

Na al het slopen begint langzaamaan ook het opbouwen weer. Nadat we hadden besloten om het hoofdschot te gaan herstellen, kwam de vraag of we dat ook niet zelf konden gaan doen. Ikzelf was er wat huiverig voor, het is altijd in het zicht, dus lelijke lasnaden of andere cosmetische foutjes blijf je altijd zien. De lasser was al komen kijken en gaf te kennen dat deze klus over een week of twee gedaan kon worden. Hier kwam echter wat tussen, waardoor het langer zou duren. Een ieder die mij kent en die deze blogs leest, weet dat ik weinig tot geen geduld heb... Dus een besluit was genomen; ik doe het zelf wel. Wederom op een zaterdag, dit keer gesterkt door mijn broer, zijn we naar Lauwersoog gegaan en begonnen aan de waterkering. De waterkering was een behoorlijke uitdaging. Zoals op een eerdere foto te zien is, missen er stukken waar de gangboorden hadden gezeten en bovendien moet de waterkering mooi rond meelopen met dek. Een hoekijzer netjes rondbuigen over een lengte van 3,40m zonder te torderen,  kan alleen als je steeds een stukje buigt, vasthecht en weer verder buigt. Hiervoor heb je wel een behoorlijke neerwaartse kracht nodig. Gelukkig ben ik nooit de lichtste geweest en kwamen die kilo's goed van pas. 

Zoals een paar blogs eerder te lezen was, hebben we het beslag van de mast gehaald en hebben we de gehele mast goed bekeken en gezocht naar slechte plekken. Wat een opluchting, de mast zag er goed uit! Vol goede moed ben ik samen met mijn vader op een zaterdag naar Lauwersoog gereden. Onze missie dit keer: de mast kaal schuren en voorzien van een eerste laag beits. 

We zijn nu goed en wel 3,5 week aan het 'klussen'. In die 3,5 week is er meer gebeurd dan op het eerste gezicht te zien is. Je hebt de bevredigende klussen met veel resultaat en het type kluswerk dat een zee van tijd kost, weinig resultaat laat zien, maar wel moet gebeuren. We zitten nu al een tijdje in die fase. Daar komt bij dat het normale leven volop begonnen is en er in de weekenden weinig tijd is om samen te klussen. Alles gebeurt tussen de voetbalwedstrijden en afspraken met familie en vrienden door. Gelukkig is er altijd hulp van mijn vader, waardoor het klussen niet alleen hoeft te gebeuren.Maar wat is er nu zoal gebeurd de afgelopen periode?De roef is leeg getrokken en eraf gebrand. De gangboorden zijn verwijderd, evenals de overdwarse 'schotten' van de opbouw. De mast is van de boot gehaald, omdat ook die onderhoud nodig had. Verder zijn alle overgebleven bramen en randjes glad geslepen. Hier hebben we veel werk aan gehad.Daarbij werd tijdens de eerste de beste regenbui snel duidelijk dat de waterhuishouding op het vlak aangepast moest worden. Tussen bijna alle spanten bleef water staan omdat de spanten waterdicht zaten geklonken op het vlak en de spanten onder de oude bun geen watergaatjes hadden. Dus hebben we onze trouwe slijptol ter hand genomen en de betreffende spanten doorgeslepen. Op een aantal plekken is er een 'hapje' uitgehaald, waarna we de bovenkant weer dichtgelast hebben. Het eventuele regenwater stroomt nu naar het laagste punt vanwaar we het kunnen wegpompen. Dit is precies het soort klus dat zeer nuttig is, maar niet zichtbaar is. Dit vergt doorzettingsvermogen...

De roef is eraf, dan denk je "het is bijna klaar". Maar eigenlijk begint het werk dan pas. Van te voren hadden we een plan gemaakt over hoe we 'het' zouden doen. We zouden de roef rondom afbranden, dan de roef eraf pakken met de tractor van de havenmeester en dan nog even de gangboorden verwijderen en het even toonbaar maken.....

Donderdag: Boys will be boys